- əmanətdar
- ə. və f. əmanət saxlayan; əmanətçi tapşırılan şeyi yaxşı saxlayan
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
əmanətdar — is. <ər. əmanət və fars. . . . dar> 1. Əmanət saxlayan adam, əmanətçi. 2. məc. klas. Əmanət. Dün Füzuli arizin görgəc, rəvan tapşırdı can; Laf edib derdi ki, canım var; əmanətdar imiş. F … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
borulu — 1. sif. və is. 1. Borcu olan, başqasından borc almış olan; verəcəkli. Borcluların siyahısını tutmaq. – Güllücədə Molla Qasıma borclu olmayan bir kəndli yox idi. S. S. A.. 2. Borc verən. Borclu borclunun sağlığını istər. (Məsəl). 3. Bir vəzifəni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qurban — is. <ər.> 1. Dini adətlərə görə, Allah yolunda kəsilən qoyun və ya başqa bir heyvan. Qurban bayramı – hicri ilin sonuncu ayında müsəlmanların qurban kəsdikləri dini bayram. Qurban kəsmək – həmin mərasimi icra etmək. Bugünkü qonaqlıq –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti